هفته‌های اخیر شاهد اتفاقاتی مهم و بی‌وقفه در میدان نبرد سوریه بودیم.
آیا با کنار هم قراردادن اتفاقاتی چون:
- خروج غیرمنتظره بخشی از ارتش روسیه از سوریه با دستور پوتین (که رسانه‌ها آن را حتی موجب تعجب کرملین‌نشینان دانستند)
- ورود تعدادی نیرو و تجهیزات جدید از طرف روسیه به میدان نبرد سوریه (برای مثال بالگرد کاموف۵۲ که در عملیات القریتین شرکت کردند.)
- سرنگونی جنگده میگ 22 سوریه توسط موشک‌های داعش که نوع آن ظاهرا از رسته‌ی دنبال کننده‌ی حرارتی بوده
- خبرهایی مبنی بر پذیرش انتقال اسد به کشور ثالث در گفتگوی بین آمریکا و روسیه
- دعوت اسد به برگزاری زود هنگام انتخابات در کشور که به نوعی نشان از اطمینان او به انتخاب مجدد خود دارد
- و آخر از همه اعلام رسمی ارتش جمهوری اسلامی ایران مبنی بر اعزام نیروهای ویژه‌ی کلاه‌سبز به سوریه
می‌تواند خبر از تحولات جدی عملیاتی در نبرد سوریه داشته باشد؟ آیا سال پیش‌رو تعیین کننده‌ی سرنوشت نبرد سخت سوریه خواهد بود؟ این بار روس‌ها چه اثری از خود در تاریخ به جای خواهند گذاشت؟
این‌ها سوالاتی هستند که نیاز به بحث و بررسی دقیق و منصفانه دارند. باید سعی کنیم در چنین شرایطی ذوق‌زدگی بعضی اتفاقات را کنترل کنیم. این روزها برخی تحلیلگران داخلی اعلام کرده‌اند که سامانه اس-300 امکان حمله هوایی به ایران را به صفر می‌رساند. اول این که پس آن اس-400اش برای چیست؟ و دوم آن که مگر شما از همه‌ی ظرفیت‌های نظامی دنیا مطلع هستید؟
این تحلیل‌ها محاسبات امنیت ملی کشور را دچار اختلال می‌کند. مراقب باشیم.
