#قانون_گذاری یکی از اختیارات #حاکمیت است که به‌وسیله آن به سامان‌دهی و #سیاست_گذاری امور کلان کشور می‌پردازد. اما به‌راستی کسانی که بر کرسی رفیع #تقنین تکیه زده‌اند، تا چه حد به اهمیت جایگاهشان واقف‌اند و به چه میزان در انجام تکالیفشان که همان تصویب قوانین #کارآمد برای آینده #نظام و #امت است، دقت به خرج می‌دهند؟ آیا واقعاً که آن‌طور که خود آن عزیزان می‌اندیشند، به تمام زوایا و خفایای این امر مهم و سرنوشت‌ساز می‌پردازند و آن‌طور عمل می‌کنند که بتوانند در برابر خداوند متعال، ملت ایران و تاریخ این مرزوبوم، سربلند باشند؟
آنچه 24 فروردین‌ماه در خانه ملت رخ داد، برای هر صاحب‌خانه‌ای نگران‌کننده است؛ که نیاز به چاره‌اندیشی جدی درباره اصلاح سازوکارهای منتهی به چنین فجایعی امری انکارناشدنی است.
#نمایندگان در نشست علنی صبح سه‌شنبه، 24 فروردین در جریان بررسی بخش درآمدی جزئیات لایحه بودجه 95 کل کشور و تبصره 14 با پیشنهاد الحاق یک‌بند به تبصره مذکور با 132 رأی موافق، 29 رأی مخالف و 6 رأی ممتنع از مجموع 201 نماینده حاضر در صحن موافقت کردند. بر اساس این مصوبه استفاده از کارت سوخت ادامه می‌یافت و نرخ بنزین بر اساس مصرف پلکانی محاسبه می‌گردید. اتفاقی مبارک که می‌توانست منشأ تحولات دیگری شود و دست دولت برای تحلیل اطلاعات استفاده مردم از کارت سوخت و سیاست‌گذاری‌های کارآمدتر بعدی را باز بگذارد.
اما؛ در جلسه عصر همان روز با مطرح‌شدن این موضوع که برداشت نمایندگان از پیشنهاد با متن بند پیشنهادی متفاوت بوده و ابهامات زیادی در متن بند پیشنهادی وجود داشته است، نمایندگان با 143 رأی موافق، 14 رأی مخالف و 2 رأی ممتنع این مصوبه را به کمیسیون تلفیق بودجه ارجاع دادند.
جدای از محتوای بند مصوب با توجه به تعداد آرا می‌توان نتیجه گرفت که 118 نفر از نمایندگان حتی متن پیشنهادی را مطالعه نکرده بودند. بگذارید صریح‌تر و دردناک‌تر مرور کنیم: بخشی از کسانی که به نمایندگی از جمعیت 70 میلیون نفری ایران عزیز بر صندلی‌های سبز بهارستان تکیه زده‌اند، چیزی را تصویب کردند که آن را نخوانده یا نفهمیده بودند.
ای‌کاش #مجلس ما، خانه‌ی ما، #شفاف بود. می‌توانستیم بدانیم که در صحن چه گذشته؟ حضرات دقیقاً چه سخنانی ایراد کردند؟ و چه کسانی در فاصله چند ساعت به همین راحتی رأیشان تغییر کرد؟ دانستنی‌هایی که حق صاحب‌خانه، #حق_ملت است.
بخوانید:
