دانش‌جوی حرف‌دار

در تحلیلی که اندیشکده‌ی هودسون در مورد مبارزه‌ی ایران با داعش و وضعیت ایالات متحده منتشر کرده، نویسنده‌ی مقاله با نگاهی جالب به مرور اتفاقاتی که در حال وقوع است، پرداخته.

در این تحلیل با که عنوان Iran as Partner ، به نقل از Weekly Standard به قلم Lee Smith که ژورنالیستی حرفه‌ای است منتشر شده، عبارت جالبی آمده که بین حدود ۲۰ تحلیلی که این دو سه روز خواندم، از همه جالب‌تر بوده است.

Smith می‌نویسد:

One way to see the White House’s policy in Iraq is that it really had no choice but to go along with Iran. Sure, the administration has paid lip service to the notion of getting Sunnis to fight against IS, but it has no ability to make that happen. With the 2011 withdrawal of U.S. forces, the White House left Iran the sole kingmaker in Iraq. Any U.S. arms, supplies, or money sent to whatever is left of the Sunni Awakening has to go through the government in Baghdad, which means Tehran has the final say.

به نظر شما چرا طرف آن سر دنیا برخی واضحات را خیلی بهتر از برخی که همین چند متر آن طرف‌تر از ما هستند، می‌فهمند؟؟

پ.ن: حضرتشان پیامک زده که مگر بیکاری که ۲۰ تا تحلیل می‌خوانی؟؟؛ باید عرض کنم که خواندن این تحلیل‌ها کار ماست. فعلا...