هفته‌ی پیش، امروز؛ سؤالاتی بی‌پاسخ!
جای شما خالی، هفته‌ی پیش(18 دی) توفیق زیارت حرم مطهر حضرت ثامن‌الحجج(ع) را داشتیم. از برکات نامتعارف بودن عموم اتفاقات دانشگاه امام صادق(ع) و دیرهنگام بودن امتحانات پایان‌ترم نسبت به بقیه دانشگاه‌ها، زیارت حرم مطهر در روزهایی بسیار خلوت بود. شرایطی که نیم ساعت بچسبی به ضریح، بی‌هیچ سروصدا و اعتراضی!
سخنران پیش از دعای ندبه‌ی حرم، حاج‌آقای ماندگاری بودند. صحبت‌هایی خوب داشتند که به‌عنوان یادگاری سفر می‌نویسم:
محور اصلی صحبت ایشان پیرامون ظهور حضرت حجت(عج) بود. در مثالی جالب، زمان زعامت ولی‌فقیه را به امتحان میان‌ترمِ(به قول خودشان امتحان قوه) امتحان پایان‌ترم(نهایی) تشبیه کردند. با این نکته که اگر کسی توانست امتحان قوه را پشت سر بگذارد، می‌تواند در امتحان نهایی هم شرکت کند، والا هیچ‌وقت چنین اجازه‌ای نخواهد داشت. ایشان در ادامه‌ی صحبت‌هایشان با تحلیل کیفیت ولایت مداری مسئولین کشور، آن‌ها را به استغفار از عدم ولایت مداری کامل فراخواندند. (آنچه نامه‌ی رهبر انقلاب پیرامون شرایط اجرای برجام را می‌توان مصداقی زنده از آن دانست و دولتی که باکمال وقاحت هرچه می‌کند را در راستای بیانات رهبری تعبیر می‌کند. از اجرای اقتصاد لیبرال مقاومتی نما گرفته تا خارج کردن آن کالاندریای نازنین(اصطلاح اقتباسی است از بخاری) و پر کردن قلب سنگین آن با بتن!)
بعد از مسئولین، مردم را دعوت به استغفاری بزرگ‌تر کردند... استغفاری برای عدم ولایت‌مداری کامل که البته بهتر از ولایت‌مداری مسئولین بوده و استغفار دوم بابت انتخاب مسئولینی که ولایت مدار نیستند.
اما بیایید قدری زاویه‌ی نگاه به مسئله‌ی «انتخاب مردم» را بچرخانیم و به چند سؤال بیندیشیم:
1- انتخاب مردم در عرصه‌های مختلف بر اساس چه معیارهایی شکل می‌گیرد؟ آیا تمام مسئولیت انتخاب مردم، بر عهده‌ی خود مردم است؟
2- جایگاه پیشوایان جامعه اسلامی در انتخاب مردم کجاست؟
3- نظام اسلامی برای رشد و بلوغ جامعه‌ی اسلامی، تا کجا می‌تواند و باید هزینه بپردازد؟
4- راه بهینه کردن هزینه‌های نظام و شخص ولی‌فقیه برای نیل به بلوغ اجتماعی چیست؟
5- فرض کنیم نتیجه‌ی انتخاب «ما»یِ مردم خروجی مناسبی نداشته است(که پر بیراه نگفته‌ایم). راه جلوگیری از چنین اشتباهاتی در دوره‌های بعدی چیست؟
6- ظرفیت تاریخی ملت ما چقدر است و چگونه می‌توان آن را بهینه‌تر کرد؟
این چند مورد و بسیاری سؤالات دیگر، مواردی است که در سخنرانی آقای ماندگاری مطرح نشد و بی‌جواب ماند. بد نیست اگر تریبون دارها و خواص جامعه‌ی اسلامی، از بیان مشکلات و توصیف ایده آل‌ها فراتر روند. عیب‌یابی و آرمان‌خواهی کار سختی نیست، قسمت نفس‌گیر ماجرا، حل مشکل است. حل مشکل در دورانی که ولی‌فقیه جامعه‌ی اسلامی آن را پیچ تاریخی خوانده و نسل امروز در برابر نسل‌های بعد وظیفه‌ای سنگین‌تر نسبت به نسل‌ها گذشته نسبت به ما دارد.
انشا الله در مطالب بعدی، بخشی از سؤالات را بالا را تا آنجا که عقل و فهمم برسد، بررسی خواهم کرد.
