آسیب‌شناسی انتخابات

حالا که انتخابات دیگری هم گذشت، مروری کنیم بر اشکالات ساختاری و فرآیند انتخابات.

• چه مصائب و گرفتاری‌هایی داریم و درمان آن‌ها چیست؟
• چه باید بکنیم تا کم‌کم اشکالات انتخابات را برطرف کنیم؟
• برطرف کردن اشکالات فرآیندها و ساختارهای انتخاباتی، نیاز به چه اصلاحاتی دارد؟
• آیا چند قانون ساده کفایت می‌کند یا باید به فکر اصلاح قانون اساسی بود؟

با همفکری جمعی از فضلا و رفقا،‌ فهرستی از آسیب‌های فرآیندها و ساختارهای انتخاباتی تهیه‌ کرده‌ایم که در حال تکمیل و بروزرسانی است. اگر خواستید مطالعه کنید یا حتی در تکمیل آن مشارکت بفرمایید؛ بسم الله: https://goo.gl/mUu6LU

کارآمدنژاد

دیروز (29 اسفند 95) رئیس جمهور سابق دست به قلم شده‌اند در حمایت از نامزد که او را  « #مستقل، صالح، مومن، انقلابی، مردمی، پاک، کارآمد و دلسوز ملت» خوانده‌اند. 

 

به مرور 3 نکته اکتفا کنیم:

1. «اینجانب مصمم هستم با استعانت از پروردگار متعال ، وظایف سیاسی و اجتماعی خود را در قبال مردم و کشور عزیزم به گونه ای انجام دهم که مردم اطمینان یابند ، افراد صالح از دایره انتخاب آنان کنار گذاشته نخواهند شد.»

فرض کنیم آقای حمیدرضا بقایی، نامزد مورد حمایت ایشان رد صلاحیت شوند. دقیقا آقای احمدی‌نژاد چه می‌خواهند بکنند؟ اساسا چه کار می‌توانند بکنند؟ اگر می‌توانند کاری کنند، چرا در 92 نکردند؟

2. «خوشبختانه با حضور و کاندیداتوری برادر عزیزم آقای بقایی ، فضای انتخاباتی و سیاسی از دو قطبی انحصاری دو جناح سابقه دار در حاکمیت خارج شده»

همین چند روز پیش را به یاد بیاورید، نامه رحیم‌مشائی به خاتمی را. همان نامه‌ای که از برادر کوچکتر خطاب به برادر بزرگتر نوشته شده بود! احمدی‌نژاد و مشائی در آن نامه قدری پرِ پتو را کنار زدند و خودِ واقعی‌شان را نشان دادند.

3. احمدی نژاد در این نامه هشت صفت را برای بقائی برشمرده است:‌ مستقل، صالح، مومن، انقلابی، مردمی، پاک، کارآمد و دلسوز ملت.

بقیه‌ی اوصاف به جای خود؛ اما دقیقا معیار کارآمدی کدام است؟‌ بر اساس چه سنجه‌ای و کدام سابقه‌ای و چه داده‌ای و چه ارزیابی می‌توانیم بقائی یا هر نامزد دیگری را برای تصدی منصب ریاست جمهوری کارآمد بدانیم؟

در مورد کارآیی و کارآمدی بیشتر خواهم نوشت...

 

متن نامه در : yon.ir/riToE

ریاست مجلس چقدر مهم است؟

ریاست لاریجانی بر مجلس، نشانه پیروزی جریاناصولگراست؟

بعد از تکیه‌ی آیه‌الله جنتی بر صندلی ریاست مجلس خبرگان، حالا با ریاست هرچند موقت آقای لاریجانی بر مجلس شورای اسلامی، گل از گل رسانه‌های اصولگرا شکفته که ما از اول پیروز بودیم؛ که فرضا قبول!
اما؛

1 | بعضی از آن‌چه در دوران انتخابات دست‌مایه‌ی تحلیل‌ها و بعضی آب بر محل سوزش ریختن‌های ما(~جریان اصولگرا) شد را فراموش نکنیم. از شکاف بین رأی پایتخت و دیگر شهرهای کشور تا وضعیت ورود جریان‌ها و فهرست‌های مختلف به انتخابات مسائلی هستند که نیاز به بررسی و حل اساسی دارند. مهم نیست چه جریانی بر قدرت سوار است، کشور با مسائلی کلان روبروست که حل آن‌ها نیازمند ورود همه‌ است.

ادامه مطلب...

بیایید چند وقتی بی‌خیال رهبری شویم

تا زمانی که دال مرکزی جریان اصولگرایی «پیگیری منویات رهبری» است، وضع ما از این بهتر نمی‌شود.

تا زمانی که به دنبال عقلانیت سیاسی نباشیم و سعی نکنیم با فعالیت‌های نظری و عملیِ خودمان، بخشی از هزینه‌های رهبری را بر دوش بکشیم، و دائماً حرفمان به‌اصطلاح «اجرای منویات رهبری» باشد، یعنی نمی‌خواهیم مسئولیت کاری را که انجام می‌دهیم بر عهده بگیریم. یعنی می‌خواهیم شخص دیگری تصمیم بگیرد و ما آن را اجرا کنیم. همیشه منتظریم که ایشان فرمایشی داشته باشند تا ما کاری بکنیم. (انتقاداتی که به برخی از ائمه جمعه‌ هم می‌توان وارد دانست. نعل به نعل کلام رهبری را در خطبه تکرار می‌کنند، که در کنار تکرارهای خشک و بی‌مایه‌ی سیمای جمهوری اسلامی، عمق کلام این مرد فرزانه را برای مخاطب هویدا که نمی‌کند،‌ هیچ؛ ملت را برمی‌گرداند.)

نتیجه‌ی این رویکرد چه می‌شود؟

نتیجه این می‌شود که اصولگرایان، دائماً ادبیات نظریِ تولیدشده توسط رهبر انقلاب را در سخیف‌ترین لایه‌ی ممکن و در بدوی‌ترین امور هزینه می‌کنند؛ بدون آنکه توانایی آن را داشته باشند که خطی بر آن بیفزایند یا آن را با شرایط کاری‌شان تطبیق دهند. این می‌شود که حتی شعارهای تبلیغاتی‌شان نیز بدون هیچ خلاقیتی، مستقیم از سخنان رهبری وام گرفته می‌شود.