معرفی سایت: tv.isu.ac.ir

در زمینه‌ی اینترنت و فناوری اطلاعات، امسال، هم اتفاقات خوبی در دانشگاه رخ داده و هم اتفاقات بد.

از جمله‌ی تغییراتی که بحمدلله در مراحل آخر هست و به زودی  رونمایی خواهدشد، نسخه جدید سایت دانشگاه هست. هرچند به این نسخه هم می‌شه اشکالاتی وارد کرد، اما همین که سایت فعلی که جز شرمندگی، چیزی برای دانشگاه نداره، کنار گذاشته می‌شه، باز خودش جای شکر داره.

اتفاق خیلی‌خوب بعدی، اینترنت‌دار شدن تمام اقامت‌گاه(خواب‌گاه)ها بود که به گفته مدیرکل کتابخانه و مرکز اطلاع‌رسانی دانشگاه، با نصب 40 access point جدید، همه‌ی مناطق 22گانه اقامت‌گاه‌ها به صورت کامل اینترنت‌دار(!) شدند. در حالی که تا همین چند هفته پیش، فقط بعضی از بلوک‌ها به صورت کج‌دار و مریض به اینترنت دسترسی داشتند.

اما اتفاق بسیاربد و مضحکی هم که افتاد، اعمال محدودیت حجمی، علاوه بر محدودیت سرعت بود. هرچند مسئولین برای این کار، دلایل خودشون را دارند و تا حدی هم منطقی هست، اما میزان در نظرگرفته‌شده، واقعا کم به نظر میاد. بهتر بود که به دانشجویان کارشناسی حداقل 1GB در هفته اختصاص می‌دادند. بگذریم...

اتفاق خوب دیگری هم که امروز رایانامه‌اش به رایانامه‌ی دانشگاهی ما ارسال شده، آغار به کار پایگاه اینترنتی بخش دیداری و شنیداری دانشگاه به آدرس tv.isu.ac.ir است. کار خوبی که منابع خوبی را منتشر کرده. هرچند خیلی جای کار داره. استفاده از این پایگاه موقعی لذت‌بخش می‌شد که محدودیت سرعت را برای بارگیری از شبکه داخلی دانشگاه برمی‌داشتند. اگر دانشجوی دانشگاه امام‌صادق(ع) هستید، حتما سری به این پایگاه اینترنتی بزنید. 

امنیت در فضای مجازی

هفته پیش خبر مهمی در حوزه امنیت درباره تکنولوژی سری سازمان امنیت ملی آمریکا منتشر شد که بیان می‌کرد این مجموعه می‌تواند از طریق یک راهکار مختص به خود، به اطلاعات کامپیوترهایی که به اینترنت متصل نیستند نیز دسترسی پیدا کند. این خبر از یک نظر بسیار حائز اهمیت است.

تا پیش از این، اصطلاحی در دنیای امنیت رایج بود که عنوان می‌کرد کامپیوتر امن، کامپیوتری است که به شبکه اینترنت متصل نباشد. اما حالا به نظر می‌رسد این تعریف نیز زیر سوال رفته است. من به شخصه درباره حفظ امنیت همیشه به این نکته فکر می‌کنم که علی‌رغم رعایت همه اصول امنیتی درباره کار با کامپیوتر و سایر گجت‌ها، فرضا اگر روزی دستگاهی که با آن کار می‌کنم بنا به هر دلیلی به دست شخص دیگری بیافتد، عملا بخش عمده‌ای از آن محافظه‌کاری‌ها زیر سوال می‌رود. اما چاره چیست؟

 حداقل باید تا جایی که می‌توان جلوی نفوذ دیگران را به اطلاعات شخصی گرفت؛ ولو اینکه در حد انتخاب یک رمز عبور مناسب یا تغییر مداوم آن باشد.

 

پ.ن: این جملات آرش زاد، سردبیر وبلاگینا و فناوری اطلاعات جار، آن‌قدر برایم مهم است که اینجا بدون تغییر و تفصیلی نقل کردم.

ببینید: http://weblogina.com/news/nsa-able-access-offline-computers/

وقتی را به خودتان اختصاص دهید، حتی در فضای مجازی

عالم دانشجویی مقتضیات خاص خود را دارد، مشغله و تکاپوی زیاد، فعالیت‌های درسی و نادرسی! معمولا وقتی برای آدم باقی نمی‌گذارند که به خودش برسد. به خصوص اگر زمینه‌ی فعالیتت هم فضای مجازی و مایتعلق‌به باشد.

همین حساب کشیدن‌های قبل از خوابتان را بکشید در فضای مجازی. حالا که برای برخی یک زندگی دومی در کنار زندگی اصلی شکل گرفته، باید لوازمش را هم همراه خودشان از آن عالم واقع به این عالم مجاز بیاورند. چه خوب است قبل از disconncet شدن، با خودتان حساب و کتاب کنید که چقدر زندگی دومتان مفید و مؤثر بوده و چقدرش را به کارهای بیهوده و گشت‌و‌گذارهای علافانه گذرانده‌اید.

با این کار، هم در وقتتان صرفه جویی زیادی می‌شود، هم در مصرف اینترنتتان. شاید اگر عمری بود و یادم بود، درباره‌ی صرفه‌جویی در فضای مجازی، به خصوص صرفه‌جویی در وقت هم نوشتم.

 

پ.ن: در این شب‌ها و روزهای عزیز، دعایمان کنید.
پ.ن2: یکی از دوستان خیلی این نوشته را جدی گرفته و پیامکی حکیمانه ارسال کرده؛ جدی نگیرید!

عکس‌نوشت: وضعیت امروز ما

حرفی برای گفتن میمونه؟....