وقت برای اشتباه نیست
این هفته و از امروز، وزرای معرفی شده دکتر روحانی،رئیس‌جمهور، باید برای گرفتن رأی اعتماد نمایندگان ملت، به بهارستان بروند.
وزرا و نمایندگانی که چند روز گذشته را سخت مشغول مذاکره بوده‌اند و احتمالا بعضی از نمایندگان هم حسابی از خجالت افراد معرفی‌شده، بیرون آمده‌اند. این روزها می‌توان یکی از نمونه‌های خوب تعامل قوا در نظام را دید. نظام خوب ما که قدرت اجرایی در آن و آن هم در بالاترین سطحش، به راحتی و بدون هیچ مناقشه و درگیری و در کمال آرامش منتقل می‌شود.
اما اشکال بزرگی که بر کابینه‌ی معرفی شده‌ی رئیس‌جمهور گذاشته‌اند، بالابودن میانگین سنی وزرای روحانی است. بالاترین میانگین سنی بین دولت‌های انقلاب.
این استدلال جالب یکی از افراد معروف عالم سیاست است که در پلاس منتشر کرده‌بودند:
اگر براساس سن وزیران دولت اول (1368) آقای هاشمی رفسنجانی، دولت آقای روحانی چیده می‌شد، وزیران، عموماً متولد 1351 بود!
اما چرا؟ آیا واقعا این مورد یک ضعف و یک نقص است؟
چند علت متفاوت را می‌توان برشمرد:
1- مستعد نبودن جوانان برای تصدی مقام‌عالی‌وزارت
2- حضور جوانان مناسب برای چنین مقامی و عدم توجه رئیس‌جمهور به جوانان و استعدادهایشان
3- مقتضیات زمان
به نظر من دلیل دوم درست نیست.هرچند باید به دولت قدری فرصت بدهیم تا ببینیم دولت واقعا به جوانان برای تصدی پست‌های مهم بی‌توجه است یا خیر؟ همانطور که باید در دیگر زمینه‌ها هم به دولت حجه‌السلام و المسلمین روحانی فرصت بدهیم تا قدری فعالیت کنند و بعد شروع به نقد کنیم؛ آن هم نقد منصفانه
اما حتی اگر ما نیروهای جوان خوب و خبره‌ای هم داشته‌باشیم، معمولا کم‌تجربه‌اند. البته شاید این اشکال هم از شیوه و سبک پرورش نیرو‌ها و استعدادهای ما باشد که بستر مناسب را بسته به زمینه‌ی فعالیت و علاقه‌ی آن‌ها، جهت کسب تجربه فراهم نکرده‌ایم.
بنده مثل برخی نه شرایط کشور را بحرانی می‌دانم و نه کشور را در لبه‌ی پرتگاه می‌بینم. اما باید بپذیریم که در کنار خدمات خوب دو دولت گذشته، در یکی دو سال اخیر، اتفاقات ناخوشایندی هم در بعضی بخش‌ها به ویژه اقتصاد رخ داده که برای حل آن‌ها نیاز به حضور افرادی در رأس کار است که علاوه بر علم و دانش، تجربه‌ی کافی در آن زمینه داشته‌باشند. چرا که امروز فرصتی برای ادامه‌ی برخی اشتباهات یا تکرارشان یا شروع اشتباهاتی نو نداریم.
البته این به معنی نفی کامل حضور افراد جوان‌تر در کار نیست. پرواضح است که افراد جوان و دانای ما باید در متن کار حضور داشته‌باشند تا هم از خلاقیت، نظرات و نیروی جوانی‌شان برای حل مشکلات و تسریع در کارها استفاده‌شود و هم خودشان با زیروبم زمینه‌ی آن بخش آشنا شوند تا در آنیده‌ای، شاید ته چندان دور، بتوانند هدایت آن بخش را به دست بگیررند.
لذاست که بنده معتقدم در این زمینه نمی‌توان اشکال جدی‌ای بر ترکیب پیشنهادی آقای روحانی وارد کرد. حتی اگر ایشان اشتباه هم کرده‌باشند،باید فرصت بدهیم و ببینیم در ماه‌های آینده، چگونه خواهند بود و همراه تیمشان چه خواهندکرد؟
الآن باید دست یاری داد، برای نقد زود است.
حالا نظر شما چیست؟ آقای روحانی اشتباه کرده؟ یا ... ؟
پ.ن1:شاید در آینده به بررسی وزرایی هم که رأی اعتماد بگیرند، بپردازم.
پ.ن2: 3و4و5شنبه را مسافرتم، سفرنامه هم خواهم نوشت، البته شاید!
پ.ن3: الآن نماینده‌ی ارومیه حرف جالبی در مجلس زد؛ گفت اگر بالابودن سن وزرا، نقص است، پس چرا میانگین سنی نمایندگان هم دوره به دوره بالاتر می‌رود؟
پ.ن4: این پست روز دوشنبه نوشته شده، ولی سه‌شنبه منتشر می‌شود.
جایگاه مستشاری برای همین وقت ها درنظر گرفته شده است!
جوان گرایی منظور نمایندگان مخالف، بهره بردن از دانشجویی که امسال درسش تمام شده نیست، مثلا چیزی با بن مایه ی دکتر لنکرانی. یا خود دکتر احمدی نژاد.
به نظر من کابینه ی خوبی نچیده است. همین.
از لطف شما سپاسگزارم و بله ممنون می شوم کمک کنید. دنبال درک دهه شصت، به خصوص اعدام های دهه ی شصت هستم. متاسفانه اساتید معاندمان به خوبی رویش مانور می دهند ولی اساتید انقلابی زیر بار شرح ماوقع نمی روند!
علی ایحال اگر منبعی بود در احتیارم بگذارید. متشکرم.