هم‌اتاقی من –حفظه‌الله- که داستانِ سیستان را می‌خواند، هر از گاهی می‌خندید. خنده‌هایی که از او بعید به نظر می‌رسید.
برایم جالب شده بود که بدانم رضا امیرخانیِ منِ‌او این مرتبه چه گلی کاشته‌است.
فرصت خواندن این کتاب نشده‌بود تا همین چند روز پیش که جایی بودیم و همین یک کتاب هم همراهم بود.برای همین یک روزه سروته‌اش هم‌آمد.
بسیار خواندنی است.ماجرا‌ی سفر سال 81 رهبری به کرمان،مدتی قبل از حمله آمریکا به عراق!
در جایی از این کتاب می‌خوانیم:
بقیه در ادامه‌مطلب
متن زیر از درباره‌ی ما ی خود وبلاگ چند پیکسل کتاب نقل‌شده‌است.
یکی از بهترین کارهایی که می تواند اشتیاق مخاطب را نسبت به خواندن کتابی بالا ببرد، این است که ما بخش زیبایی از کتاب را در حضور او بخوانیم یا نشانش دهیم. این بخش های زیبا که آن ها را اغلب علامت گذاری (bookmark) هم می کنیم، گاهی به عنوان بریده یک کتاب، تایپ می شود و در فضای مجازی رد و بدل می گردد. بعضی ها که حوصله و ذوق بیشتری دارند، آن نوشته را در کادر ساده و شکیلی قرار می دهند که جذابیت بیشتری پیدا کند. یک روش دیگر که خیلی کمتر اتفاق می افتد یا صرفا در اسناد تاریخی دیده می شود، این است که از همان صفحه کتاب عکس گرفته شود که کار را زنده تر نشان می دهد.
سال‌های آخر عمر بابرکت امام روح‌الله، سال‌های مهم و آموزنده‌ای است در تاریخ انقلاب ایران
سال‌هایی که برای کوچک‌و‌بزرگ و خاص‌و‌عام حرف‌هایی دارند
آن‌چه بین امام امت و قائم‌مقام امام می‌گذرد.تلاش‌هایی که فایده‌ای ندارند و امام، خود نهایتا حاصل عمر را خویش را کنار می‌گذارند.